The family

De tijd gaat snel hier, het is stiekem ook alweer lang geleden dat ik een blog heb geschreven. De afgelopen tijd heb ik zeker niet stil gezeten. De familie Vink en Kemmeren kwamen mij namelijk opzoeken. Wat was het toch fijn om the family weer even te kunnen knuffelen. Toen ik ze bij het vliegveld zag, besefte ik pas hoe erg ik ze gemist had. Maar veel tijd om te knuffelen was er niet, want we gingen gelijk door naar Bergendal waar we gingen ziplinen over de Surinamerivier, wat gaaf was dat! De dag erna hebben we een mooie dolfijnentour gedaan en het is me eindelijk gelukt om dat snelle best op de foto te zetten!

Het volgende tripje was de Voltzberg. We moesten vier uur lang rijden over een heerlijke hobbelweg (dezelfde weg als Blanche Marie) en daarna nog drie uur varen met de boot. We kwamen aan op het ‘fungu eiland’. We hadden een accommodatie met een prachtig uitzicht, de rest was simpeler dan simpel, maar ja veel meer kan je niet in de jungle verwachten. De volgende dag begon de grote klim. We moesten 8 km door de jungle zwoegen en vervolgens kwamen we aan bij de berg. Toen moesten we de berg nog helemaal rond lopen, om uiteindelijk bij de voet van de berg te komen. Een hele zware klim naar boven was het, maar het was het allemaal waard voor dat prachtige uitzicht! Zo gaaf om de jungle van bovenaf te zien en we hadden goed weer dus we konden ontzettend ver kijken. De terugweg was wel echt pittig om vervolgens weer 8 km terug te lopen door de hobbelige jungle. Toen we weer terugkwamen op het fungu eiland zijn we nog heerlijk gaan afkoelen in het water en konden we toch maar mooi zeggen dat we de Voltzberg hadden beklommen! De volgende dag gingen we naar de Raleighvallen. Dat is een groot stuk stroomversnelling in de rivier. Ontzettend gaaf om daar lekker in te zwemmen, of nou ja zwemmen… meer zitten en proberen om niet mee te glijden met de stroomversnelling.

Ik moest tussendoor ook gewoon nog naar stage, dus heb niet alle tripjes mee kunnen doen helaas. Gelukkig had ik een dag vrij, de dag van de arbeid, en kon ik wel mee naar Galibi. We gingen eerst naar Frans Guyana de gevangenis van ‘Papillon’ bekijken. Bijzonder heftig hoe erg de gevangenen werden behandeld in die tijd. Daarna gingen we varen richting Galabi. We kwamen aan op een prachtig strand met een mooie accommodatie. De kokosnoten en de mango’s kon je van de bomen plukken, een ultiem vakantiegevoel vond ik dat. Van de gids kregen we nog een rondleiding door het dorp en hebben we het schooltje van Galibi bezocht. ’s Nachts gingen we uit bed om vervolgens met de boot richting de zeeschildpadden te varen. Het is het seizoen dat de schildpadden eitjes komen leggen langs de kust. Al vrij snel vonden we een schildpad die haar eitjes kwam leggen, wat een bijzonder ervaring was dat! We konden bijna het hele proces zien en hebben haar terug de zee in zien gaan. Op de terugweg kwamen we ook nog een schildpadje tegen die net uit het ei was gekomen. Wout heeft haar even geholpen om de zee in te gaan.

Het laatste tripje was naar Frederiksdorp, een oude plantage. Het waren super mooie huisjes waar we in verbleven. We gingen ’s avonds weer op schildpadden tour. We moesten anderhalf uur door het moeras varen. Ik vond het knap van de bootmannen dat ze niet tegen alles aan voeren. Toen we aankwamen op het strandje moesten we even wachten tot de schildpad zich goed genesteld had om eitjes te leggen. Vervolgens konden we weer dat proces zo mooi zien. Helaas waren daar wel enorm veel muggen, dus lekker lek gestoken waren we wel.

Na het ontbijt de volgende dag gingen we een fietstour doen. Die verliep ook iets anders dan gepland. Mama had een klapband en daarna begon het zo hard te regenen dat we beter in het zwembad hadden kunnen springen, zo nat. Maar dat mocht de pret niet bedrukken, want er stond onder het afdakje een voetbaltafel waar we heerlijk fanatiek een potje tafelvoetbal konden spelen.

De laatste avond sliepen we in Royal Torarica. Papa, mama en wout kregen ‘the penthouse’. Die hadden we niet geboekt, maar ze kregen hem omdat ze het hotel aan het renoveren waren en er anders niet voldoende kamers beschikbaar waren. Maar dit was toch wel het luxte penthouse wat ik in mijn hele leven gezien heb! Het leken wel royals….

Toen was het tijd om weer afscheid te nemen, maar gelukkig is het niet meer voor zolang!

Wat was het gaaf dat ze me kwamen opzoeken en vond het toch wel bijzonder dat ik zo de ervaring met ze kon delen.

Eén ding weet ik zeker, iets om nooit meer te vergeten!